Kitap okurken tekrar aklıma
geldi ve bu sefer rahatımı bozmayı göze alıp yazmaya karar verdim. Çok fazla
okuyunca biraz da yazmak gerekirdi. Zehrin panzehiri gibi. Bir tür denge.
Zalimlik üzerine düşünüyordum o
gün ve buna sebep olan 10-12 yaşlarındaki bir erkek çocuğuydu. Serin havaya
rağmen kısa kollu beyaz bir t-shirt giymişti ve yaklaşık 5 metre ilerisindeki köpeğe
taş atıyordu. İlki isabetsiz, ikinci biraz daha yakın ve üçüncüde hedefi vurdu piç
kurusu.
Adımlarımı sıklaştırdım.Ama o
epey uzaktaydı.-Normalde olsa o uzaklıktan fark etmeyebilirdim bile ama gözlük
takma alışkanlığımı geri kazanmıştım ve olanları tüm netliğiyle
görebiliyordum.- Yetişmek için koşmam gerekirdi. Koşsam ne olacaktı ki sanki?
En fazla neden böyle davrandığını soracak ve böyle bir şey yapmanın yanlış
olduğunu söyleyecek ve bir daha yapmamasını tembihleyecektim. O da; köpeğin onu
ısırmaya çalıştığı veya havlayıp çeşitli nedenlerle rahatsız ettiğini falan
söyleyip kendini haklı çıkartmaya çalışacaktı.
Belki de doğru söyleyecekti,
belki de köpek gerçekten ona havlayıp onu ısırmak istemişti. Ben bir köpek olsam
ben de o çocuğu ısırmak isterdim ya gerçi , neyse…
Olayı çözmenin bir yolu da
yoktu. Ancak türler arası bir mahkeme kurulup çözülebilirdi. Tarafların
şikayetleri dinlenir, ona göre karar verilirdi. Ben de yargıç olurdum. Adaleti
sağlayan kahraman (!) Tabi böyle bir şey ancak benim zihnimde gerçek
olabilirdi.
Acaba olayı fazla mı
abartıyorum diye düşündüm ama işin içinden çıkamadım. Çocuğu niye zalim ilan
etmiştim ki? Kendim ondan daha mı masumdum?
Aslında içten içe neden bu
olayı bu kadar abarttığımı ve çocuğu neden zalim ilan ettiğimi anlayabiliyorum.
Çünkü o sadece köpeğe küçük bir taş atmamıştı. Aynı zamanda bendeki umut
duygusuna atmıştı o taşı. E bendeki umut kalesi de ancak iskambil kağıtlarıyla
yapılanlar kadar sağlam olduğundan taş değil küp şekerle bile yıkılırdı, hatta
üfleyerek bile.
Neyse köpek sol arka bacağının
üstüne yediği taşla kaldı anlayacağınız. Ben de eylemsizliktense bari böyle bir
yazı yazmış olmakla kalayım dedim. Olay bundan ibaret.
