sis

 

Bir adım ötesini görmek bile çok zordu. Bu denli yoğun bir sisle daha önce hiç karşılaşmamıştı. Sis tabakasının beyazdan griye geçişi, neredeyse bir pamuk gibi elle tutulabilir yapısı bir tür sanatsal hayranlık uyandırsa da bu etki çok uzun sürmedi. Çünkü oraya neden ve nasıl geldiğini, ne kadar zamandır orada olduğunu hatta oranın neresi olduğunu bile bilmiyordu. Rüzgarın sesi, onunla eğlenen bir melodi tutturmuş gibiydi. Bütün vücudu gerilmiş ama özellikle sırt kasları çatlamak üzereymiş gibi hissediyordu. Ancak belki de bu sayede ayakta durabiliyordu. “Belki de öldüm ve ölenlerin bekleme odası böyle bir yerdir” diye düşündü. Her an karşısına bir şey çıkabilirmiş gibi tetikte ama bir o kadar da kendini savunamayacak kadar bitkin hissediyordu. Duyguların monosodyum glutamatı da böyle bir histi belki de. Karşısına her an Harry Potter evreninin ruh emicileri veya Yüzüklerin Efendisi evreninin nazgulleri çıkabilirmiş gibiydi. Ama o anda hiç beklemediği bir sürpriz ile karşılaştı.

Karşıdan ağır adımlarla ara sıra da ayaklarını yere sürterek geliyordu gelen. Ayakkabıların topuk kısımları yenmiş, bir tür terliğe evriltilmişti. Koyu renk bir kumaş pantolon giymişti. Üzerinde de yatay çizgileri olan tek cepli koyu renk bir polo yaka vardı. Kolları dirseklere kadar uzanıyordu ancak bu beden göbek bölgesindeki gizemli şişliği kamufle etmeye yetmemişti. Yakası yarı açıktı ve kırlaşmış göğüs kıllarının bir kısmı gözüküyordu. Göğüs cebinde bir kısmı içilmiş markası belli olmayan uzun sigara paketi vardı. Saçlarının yarısı dökülmüş geri kalanlar da hem beyazlamıştı hem de kulak üstüne çıkıyordu. Sakalı iki günlük ya var ya yoktu. Asıl ilginç olan bıyık bölgesiydi. Sakalından daha uzundu ancak bıyık diyebileceğimiz kadar da uzun değildi. Tüm bu özellikleriyle sis bulutundan tamamen çıktı. Yüzünde ortam ile uyumsuz bir neşe vardı. “Hh yeğenim sis var ama yol da var. Eskiden yol da yoktu eh-heh” diyerek uzaklaştı...