Piyano üzerinde ezgi oluşturmaya çalışırken matematiksel veya armonik açıdan değil de tinsel, edebi ve felsefi bir bakış açısıyla düşünmeye çalışırım. Ve bu yüzden besteci olamadım ve bu yüzden yazar da olamadım. Ben hiçbir şey olamadım. Kendimi etiketler sınıfına sokmak için de çok geç zaten. Öğrenci, vatandaş, tüketim ve fatura ödeme aygıtı?!? ya da yazar?.. yok yok .. lazım değil ..
Beynini takma dişlerin gibi yatmadan önce yanındaki çekmecenin üstündeki içi su dolu kavanoza koyamıyorsun ne yazık ki! Bu yüzden düşünmek zorunda kalıyorsun sürekli. Rüyanda bile! Bazı kabuslar bile daha güzeldir rüyanda sıradan şeyler görmekten. Beynini zorluyorsun ve sonuç?.. Hepimiz dahi değiliz ne yazıkki ama gölgen dahidir belki ha? Canı istediği zaman eşlik eder sana ve susar. Sürekli susar ve senin bir şeyler söylemeni bekler. Derdini anlattığında da dalga geçer seninle. Canı istediğinde gider. Sen onu seçemezsin ama o seni seçmiştir. Senin karanlık yüzündür. Bu yazıyı yazarken(siz okuduğunuza göre belki sağdadır kim bilir) bile sol tarafına baktığında görürsün onu işte oradadır yine. Hatta küçük çocuğunu avutmak için ya da sıkılmasın diye gölgeler eşliğinde oynarsın onla. Aynı çocuk ilk yetişkinlik yıllarında 5 aydır deliler gibi aşk yaşadığı sevgilisini lösemiden kaybederse avutabilir misin? Dünyada cidden inanılmaz acılar var.(Ama bak hala çekirdek çıtlayanlar falan, ahaa pringles'mı o?) Neyse yeşilçam senaryolarını bi kenara bırakalım. Sonuç olarak gölgen dahi, sen değilsin. Onlar yapabiliyor, sen yapamıyorsun. Onlar önde, sen ise arkada. Aslına bakarsan pek bir fark yok arada. Otobüse son binen ayakta ve sıkışık kalabilir ancak 40 derece sıcaklıkta ne farkeder ki?(bkz:bir önceki yazı )
Nerede olduğunun farkında değilsen, kaldığın yerden devam edemezsin. Yeni bir sayfa da açamazsın öyle her aklına geldiğinde. Ya da yeni sayfa aç ne farkeder. Yeni sayfa ha? Göz altı torbaları ve sarkık bir ten, yorgun bir ruh ve sürüyle hastalıkla hangi sayfayı açıyor bu insanlar söylermisin? İkinci bahar diye bir şeyin olması gereksiz değil mi? Bir de yalnızca 'bahar' kelimesi söylendiğinde genelde ilkbahar gelir akla. Peki neden?
Kapı çalar ve açarsın. Gölgendir gelen. Bir şeyler ikram edersin içmez ama elleyip bırakır(şu komşu ziyaretine gelen yaramaz çocuklar gibi) Hatta kapitalizm gibi biraz. Çünkü patronlar ve tepedekiler de insanların hayalleriyle oynayıp bırakır. Kendi kırıntılarını atarlar işçilerin yollarına. Sonuç hüsran olur çoğunluk için.
Düşüncelerim(n)iz ne kadar özgür bugünlerde hiç düşündünüz mü? Ben onları 'bozuk bir fermuar' olarak tanımlıyorum. Çünkü zamanında bir çok depremzedenin o sıfatı taşımasına kısmen sebep olmuş ve malzemeden çalmış uyanık kimi müteahhitlerin şu an yaptıkları evlerin temelleri gibi düşünce altyapılarımız.(Zor cümle evet) Kısaca ZAYIF! İşte o yüzden 'bozuk bir fermuar' diyorum. Siz bilginizi katlayarak fermuarı yukarı çekseniz de meşe ağacı kadar yükseğe, alt taraf ikiye ayrıldıysa ne yazar?(Kökü olmayan ağaç?) Alt taraf ayrıldıktan sonra geriye dönmesi de zordur. Evren harikulade bir yapıya sahip olsa da insanlığın çoğunluğu (hatta bazı gölgeler bile ;) bence 'bozuk bir tür fermuar' gibiler ...
Önerizma: Teslim olabileceğin tek bir şey biliyorsun. Onun dışındaki her şey ile (kendin, gölgen, faturalar?!?) deha bir suçlu gibi savaş. Kazanana kadar da durma..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder